Obs. Also 1 láréow, I láréow, (lárow, láruu), 2 lareaw. [OE. láréow, for *lár-þéow (whence ME. LORTHEW).] A teacher.
c. 900. trans. Bædas Hist., III. xviii. [xxiv.] (1890), 240. He hæfde ærest Trumhære biscop him to lareowe.
c. 950. Lindisf. Gosp., John iii. 2. La laruu ue uuton þætte from Gode ðu ʓecuome laruu.
c. 1050. Voc., in Wr.-Wülcker, 390/35. Dogmatista, lareow.
a. 1175. Cott. Hom., 241. Ur hlaford sanctus paulus is þeoden lareaw.
c. 1200. Ormin, 7233. Bisskopess & larewess.