v. Obs. Forms: 1 betýnan, 2–3 bitun(en, -tuinen(ü). [OE., f. bi- BE- + týnan (:—*OTeut. tûnian), f. tún enclosure, TOWN; cf. Du. betuinen, OHG. bizûnen, MHG. beziunen.] trans. To enclose; to shut up.

1

c. 1000.  Ags. Gosp., Matt. xxi. 33. Sum hiredes ealdor wæs, se plantode win-ʓerd, and betynde hyne.

2

c. 1175.  Lamb. Hom., 83. Þe muchele lauerd … bitunde him solue in ane meidenes inneþe.

3

a. 1225.  Ancr. R., 164. Ancren wise, þet habbeð wel bituned ham aȝein þe helle leun.

4

c. 1205.  Lay., 19191. Ȝe þisne castel; bituneþ swiþe faste.

5