Obs. [OE. bebod, f. bebéodan, BIBEDE (pa. pple. beboden) to command.] Commandment.
c. 1000. Ags. Gosp., Matt. xxii. 38. Ðis ys þæt mæste and þæt fyrmyste bebod.
a. 1175. Cott. Hom., 221. Gif þu þanne þis litle bebód to brecst.
c. 1175. Lamb. Hom., 125. Ðis is min bibode and min heste, þet ȝe luuian eou.
