a. Obs.1 [Early ME. smēgh, related to OE. sméaʓan to consider.] Clever, cunning. Hence † Smeighly adv.;Smeighness, wisdom, skill.

1

c. 1200.  Trin. Coll. Hom., 195. Ðe man … þat is smegh oðer man to bicharren, and to bi-swiken. Ibid., 71. Gif it was erfeð to forðen, and smeihliche bicharede. Ibid., 205. Þat clene … kinde þat god haueð þer-on broht þureh his smehnesse.

2