v. Obs. Forms: 1 awerʓi-an, awierʓi-an, awyrʓe-an, 2 awiriȝ-en, awerie-n, 23 awereȝ-en, 24 awarie-n, 3 awarye-n, 4 awarȝe, awyrie. [OE. awęrʓian, awięrʓian, awyrʓean, f. A- pref. 1 + węrʓian, więrʓian, wyrʓian, to curse: see WARIE.] To curse, damn.
Vesp. Ps. v. 9. Awerʓed.
c. 885. K. Ælfred, Past., 249. Awierʓed.
c. 1000. Ælfric, Gen. viii. 21. Nelle ic awirʓean þa eorþan heononforþ.
c. 1175. Cott. Hom., 223. Se eorðe his awiriȝd on þine weorcum.
c. 1250. Meid. Maregr., xix. Ðenne spec Olibriusawarie him sonne ant mone!
c. 1394. P. Pl. Crede, 662. Þei wolden awyrien þat wiȝt for his well dedes.
¶ See also AWORRY.