v. Obs. [OE. forspillan, -spildan, f. FOR- pref.1 + spiilan to destroy, SPILL. Cf. OHG. farspildan.] trans. To destroy, lose.

1

c. 893.  K. Ælfred, Oros., III. ix. § 4. þa wolde he hiene selfne on ðæm ȝefeohte forspillan.

2

a. 1300.  E. E. Psalter, lxxxviii. 11 [lxxxix. 10].

        Þou meked, als wounded, proude swa;
In mighte of þine arme for-spilt þi faas.

3

c. 1340.  Cursor M., 4332 (Fairf.). Almast made ho him for-spilt.

4