v. Obs. [OE. forféran, f. FOR- pref.1 + féran, FERE, v. Cf. FORFARE v.] a. intr. To perish. b. trans. To destroy.
a. O. E. Chron. an. 1098. For neah ælc tilð on mersc lande for ferde.
a. 1225. Ancr. R., 334. Forði heo uoruerden wið[uten] hope.
13[?]. E. E. Allit. P., B. 560. Quen four-ferde alle þe flesch þat he formed hade.
b. c. 1205. Lay., 7280. Heo for-ferde Rome.
c. 1340. Gaw. & Gr. Knt., 1617.
| Þe bores hed watz borne bifore þe burnes seluen | |
| Þat him for-ferde in þe forþe. |
