[OE. féondscaða, -sceaða, f. féond, FIEND + scaða, sceaða enemy.] A monster.

1

Beowulf, 554.

                Me to grunde teah
fah feond-scaða.

2

c. 1205.  Lay., 26039.

            Aris feond-scaðe
to þine fæie-siðe.

3