v. Obs. Forms: 1 ǽrendian, 3 arndi-en, erendi-en, erndi-en, 5 ernde-n. [OE. ǽrendian, f. ǽrende: see ERRAND. Cf. OHG. ârundjan, MHG. ernden.] a. trans. To treat for, obtain by intercession. b. intr. To intercede. Const. to and dat. of indirect obj.

1

c. 890.  K. Ælfred, Bæda, II. xii. Ða ærendracan, ðe his cwale ærndedon.

2

c. 1205.  Lay., 23315. He … bad heom arndien him to hæhȝen þan kingen.

3

a. 1225.  Juliana, 78. Heo us erndi to godd þe grace of him seoluen.

4

a. 1225.  Leg. Kath., 2157. Eadi meiden! ernde me to þi leoue lauerd.

5

a. 1310.  in Wright, Lyric P., xxi. (Percy), 62. Ernde us hevene lyht.

6