Obs. rare1. In (? 5) 6 enbrayde. [f. EN- + BRAID v.1; see ABRAID.] trans. = ABRAID, to arouse.

1

1430.  Lydg., Troy, V. xxxvii. (1555). Pelleus … gan … Pirrhus to … enbrayde [1513 abrayde] out of his deadly thoughte.

2