a. Obs. [f. ECHE a. + -lich, -LY1.] Everlasting, eternal.

1

  Hence † Echeliche adv., eternally.

2

c. 825.  Vesp. Psalter xxiii[i]. 7. Bioð upahefene geatu ecelice.

3

c. 1175.  Lamb. Hom., 139. Ðeo echeliche riche þet he haueð iȝarwed.

4

c. 1200.  Trin. Coll. Hom., 23. Alle men shullen cume to libben echeliche.

5

a. 1225.  St. Marher., 19. Healunge on & leome of echelich heale.

6