v. Obs. Forms: 2–3 aleome, aleme, alime, alume (ü) [f. A- pref. 1 intens. + LEME, OE. léom-an to shine.] To illumine.
c. 1200. Trin. Coll. Hom., 107. Godes giue is betere, þe alimeð þe man of fiffolde mihte. Ibid., 109. Ure drihten [i.e., God] … ure ihesu christi alemeð be selue sunne, þe alle oðre þing aleomeð. Ibid., 141. Hur eiðer alumð þe se.
c. 1230. Serm., in Reliq. Ant., I. 128. Þe lihted alle men þe … aleomed ben.
