Sc. Also braindge. [f. prec.] A violent and clumsy rush or bounce.

1

1789.  Davidson, Seasons, 35 (Jam.).

                                Baith wi’ a brainge
Sprang, hap an’ sten, out o’er a nettle
                        An’, cry’d, revenge.

2

1858.  M. Porteous, Souter Johnny, 30. Ye’ll wi a braindge Jerk aff the Mune.

3