Sc. Also braindge. [f. prec.] A violent and clumsy rush or bounce.
1789. Davidson, Seasons, 35 (Jam.).
Baith wi a brainge | |
Sprang, hap an sten, out oer a nettle | |
An, cryd, revenge. |
1858. M. Porteous, Souter Johnny, 30. Yell wi a braindge Jerk aff the Mune.