pa. pple. Obs. Also 1 ʓefett, 2–4 ifet, 3 ifat, 3–4 yuet, 4 y-feet. [OE. ʓefett, pa. pple. of (ʓe)fetian: see Y- 4 and FET v.] Brought, carried, fetched; acquired.

1

c. 893.  Ælfred, Oros., IV. vi. § 8. Amilcor, se wæs of Sicilium him to fultume ʓefett.

2

c. 1175.  Lamb. Hom., 147. And wunie ine þet clenesse þet he haueð et his fulluhte ifet.

3

a. 1225.  Leg. Kath., 1296. Fif siðe tene, icudde & icorene & of feorrene ifat.

4

1297.  R. Glouc. (Rolls), 5721. Þe monekes out of abendone verst were þuder yuet.

5

c. 1330.  R. Brunne, Chron. Wace (Rolls), 1624. Þe castel was mad & set, & þer godes þerto yfet.

6

a. 1400.  Octouian, 237. Floraunce was dyder y-feet.

7

1555.  Phaer, Æneid., I. (1558), C j b. Giftes with him he had to bring from Troy destroyed yfet.

8