Obs. In 3–4 wrecche-, wrechedom, 3 -dome, 4 -dom, -dam. [f. WRETCH sb. + -DOM.] Misery; distress; baseness.

1

a. 1225.  Ancr. R., 232. Muchel godnesse hit is uorto icnowen wel his owune wrecchedom, & his wocnesse.

2

a. 1275.  Prov. Ælfred, 705, in O. E. Misc., 138. Þe rede mon he is … scolde, of wrechedome he is king.

3

a. 1300.  Cursor M., 3113. In wrechedom er now all went.

4

13[?].  [see WRETCHEDDOM].

5