Obs. [OE. wiþerling, f. wiþer WITHER a. and adv. + -LING1.] An adversary.

1

c. 1000.  Cant. Ps., Exod. xv. 7. Þu forbriccest wiþerlingas.

2

c. 1300.  K. Horn, 156 (Laud). Þat heþene king Ihesu cristes wiþerling.

3