Obs. Forms: 1 wielde, wylde, 2–3 welde, 3 wilde. [OE. wielde, also ʓewielde, f. root of WIELD sb.] Strong, powerful, mighty.

1

c. 890.  Wærferth, trans. Gregory’s Dial. IV. xxxvii. 320. Ac þæt is bedeohlod us … hweþer þa wyldre wære in Stephane & þone siʓor ahte.

2

c. 893.  K. Ælfred, Oros., IV. i. 156. Hit næs þeaw on þæm tidum þæt mon æniʓ wæl on þa healfe rimde þe þonne wieldre wæs.

3

c. 1000.  Ælfric, Saints’ Lives, xvi. 336. Þæt se mann beo ʓeðyldiʓ,… and læte æfre his ʓewitt ʓewyldre þonne his yrre.

4

[c. 1175.  Lamb. Hom., 105. Weldre þene his wreððe.]

5

a. 1272.  Luue Ron, 94, in O. E. Misc., 96. He is … freo of heorte, of wisdom wilde.

6

c. 1275.  Lay., 3197. Þo we[n]de þe welde-king þat hit were for gyle.

7