a. Sc. [f. WAN- + RULY a.2] Unruly.

1

a. 1774.  Fergusson, Hallow-Fair, xii. Frae their wanruly fellin paw Mair cause ye hae to fear Your death that day.

2

1867.  G. W. Donald, Poems, 187.

        When the carts winna ca’, an’ the pleuch winna gang,
An’ big bars o’ airn, wanrully an’ strang,
Are broken in flinders.

3