a. Sc. [f. WAN- + RULY a.2] Unruly.
a. 1774. Fergusson, Hallow-Fair, xii. Frae their wanruly fellin paw Mair cause ye hae to fear Your death that day.
1867. G. W. Donald, Poems, 187.
| When the carts winna ca, an the pleuch winna gang, | |
| An big bars o airn, wanrully an strang, | |
| Are broken in flinders. |