Obs. Forms: 4 boneryte, -erte, -airete. [a. OF. bonerte, later bon(n)aireté (Cotgr.); see BONAIR.] = prec.

1

1303.  R. Brunne, Handl. Synne, 1927. Twey wymmen … Of so moche boneryte.

2

c. 1325.  E. E. Allit. P., A. 761. He calde me to hys bonerte.

3

c. 1386.  Chaucer, Melibeus, ¶ 656. By pité and by bonairete.

4

1656.  Blount, Glossogr., Bonairite.

5