v. Obs. 3–4, also akast. Pa. t. acaste. Pa. pple. a-casten, acast, akest. [f. A- pref. 1 away + CAST.] To cast down, throw down, cast away or off.

1

c. 1220.  Seinte Marherete, 1. [Ha] overcomen ant akasten hare þreo cunne fan.

2

c. 1220.  Leg. St. Katherine, 1127. Deað ne acaste nawt Crist, ah Crist ouercom deað.

3

c. 1225.  Hali Meidenhad, 5. Warpeð eauer toward tis tur for to kasten hit adun … And nis ha witerliche akast, & in to þeowdom idrahen.

4

c. 1230.  Ancren Riwle, 318. Ich was sone ouerkumen; and þereuore þe sunne is more þen ȝif ich hefde ibeon akest mid strencðe.

5

c. 1320.  Seuyn Sages (W.), 600. The olde tre his vertu gan acast.

6

1394.  Creed of Pierce Pl., 197. Now is my comfort a-cast.

7