v. Obs. 34, also akast. Pa. t. acaste. Pa. pple. a-casten, acast, akest. [f. A- pref. 1 away + CAST.] To cast down, throw down, cast away or off.
c. 1220. Seinte Marherete, 1. [Ha] overcomen ant akasten hare þreo cunne fan.
c. 1220. Leg. St. Katherine, 1127. Deað ne acaste nawt Crist, ah Crist ouercom deað.
c. 1225. Hali Meidenhad, 5. Warpeð eauer toward tis tur for to kasten hit adun And nis ha witerliche akast, & in to þeowdom idrahen.
c. 1230. Ancren Riwle, 318. Ich was sone ouerkumen; and þereuore þe sunne is more þen ȝif ich hefde ibeon akest mid strencðe.
c. 1320. Seuyn Sages (W.), 600. The olde tre his vertu gan acast.
1394. Creed of Pierce Pl., 197. Now is my comfort a-cast.