Obs. Forms: Inf. 1 abéʓan, 2 abeȝen, 3 abeiȝe(n, 4 abeye. [A- pref. 1 + béȝ-an to bend (trans.), f. búȝan, beáȝ, to bow: see BEIE v.] To bend, bow, subject, make obedient.

1

1073.  O. E. Chron. (Laud. MS.), anno 1073. [Hi] þet land amyrdon, and hit call abeʓdon.

2

c. 1380.  Sir Ferumb., 5657. Þow ne wolt þyn herte ab[e]ye To Char[lis] þat ys so gret.

3

c. 1420.  Chron. Vilod., 97. Ni þei abeiȝedoun hem no þing to þe king hest.

4