v. Obs. OE. abæliʓ-an. [Perh. cogn. w. ABELȜ-AN.] To offend, vex.

1

a. 1000.  Chr. & Satan, 195. Ðæt he ne abæliʓe bearn wealdendes.

2

1205.  Layamon, II. 3. Bruttes weoren bisie, & ofter hine a-bæileden.

3